ben sana öyle güzel baktım ki
kör oldum herkese.

ben sana öyle güzel baktım ki
boydan boya çiçeğe bürünen bir ağaç gibi
pürüzsüz bir maviliğe boyanan gök yüzü
uçsuz bucaksız bir okyanusa dalıp gider gibi baktım

başkasına bakmadığım gibi baktım sana
gönlümün başkasına akmadığı gibi aktım sana
kurumuş bir dalın filizlenmesi
çöle dönmüş bir toprağın yeniden canlanması gibi baktım sana

kâh yağmur oldum düştüm göz yaşlarının ardına
kâh rüzgâr oldum düştüm kokunun peşisıra
bir su gibi aktın gözlerimden düşlerime
kirpiklerimden yanağıma süzülen bir göz yaşı gibi
ve üstüme başıma döküle döküle içtiğim bir yaz günü
dudak çatlamışlığıma şifa olan soğuk bir ayran gibi

ben sana öyle güzel baktım ki
fark etmeden üzerine inen bir akşam serinliğini yaşarcasına
ve o karanlığın içinde bir çift yıldız gibi parlayan
ve bana yol gösteren fenerim olan
güzelim gözlerine düşercesine

ben sana öyle güzel baktım ki
kar suyu gibi aktım yaz sıcağına vardığımızda
kopup geldim yücelerden ayağının bastığı toprağa
öldüm binlerce kez bir bakışına

ben sana öyle güzel baktım ki
başkasına kör oldum