Savruluşlar
]ah...
sevmelisin beni ayrılık! en çok ben vefa gösterdim her bir harfine sevmelisin beni ayrılık! içten bir es susup gecenin en yalın haline içimin avazını karanlık kusuyor gece gözlerime kirpiklerimde sızlanıyor sokak lambaları kaldırımlara kıvrılan gölgem ısırıyor tenimi soğuk isyan yüzüm ah nasıl buhur aynada bir gizil öykünme sırlar ötesi incinirim de aklarından örgülerimin kaldıramam kirpiklerimi gam deryasından kaşlarımın eğrisinde üzünç yüzlü keder devşiren gölgeler sığınmış alın kırışığıma tamda bu anda gölgesinden korkan çocukluğumla ağlaşıyorum /Kapısını kapatacağım beynimin heresciklere Sustukca ağırlaşan kağıt kesiği bakışlarıma Kanadikca alazlanan abecesiz türküler süreceğim ah diye başladığım tüm kelimeleri ibadet sayıp Dilimin avlusundan içime göceceğim Dumansız bacalardan ağitlar yükselten analara hibe edip sesimin tarazını Başını okşayacağım aşktan yetim kalmış tüm destanların/ şimdi rüzgarın gazel savruğu sesine tutunmuşcasına siyah bakışları beyaz tüylerinde onurlu duran güvercin paçasına sığınana dek savrulmak isterdim taki gökyüzünden gri bulutlar çekilip güvercin kanatlı türküler savrulana dek. ilahi ... HzlKrdğ |
Kalemin susmasın
__________________________Selamlar