Hüznüme Lokma BandımKuyulardan Yusuf’um çıksın dedim aniden Manalı bakan gözde sevdalara akandım Varlığına şükredip aşkı buldum yeniden Rahmet pınarlarında sukunetle yıkandım Hani bir sabah güne papatyayla uyansam Gönlümde ki adını aşkla sevdayla ansam Dudağında acıyı gülümseme mi sansam Develi’nin gelini Erciyes’e bu andım Çöle düştü hayaller Leyla olup da gezdim Tatlı diyorlar ama tatlı canımdan bezdim Taşı alıp elime şu yüreğimi ezdim Sabır nehirlerine akamadım tıkandım Seslendim dağlarına sesim geri gelmedi Neden diye sordum da yar cevabı bilmedi Kürek mahkumu gönlüm gölgeleri silmedi Gecenin avazında hüznüme lokma bandım Nurefşan İnayet MİLLİDERE |