Gecelerin Zalim Yağmacıları
Bir zamanlar mavinin beyaz atlı prensleriydik
Çocuklar gibi şen, kuşlar gibi hür idik. Zamana sığmaz idi hayallerimiz Meşe ağaçlarından süslerdik evlerimizi Çehresinde dağlar denizler, Ve bilmezdi o dünyayı kimseler. Artık rötar yapmış gecelerin zalim yağmacılarıyız. Ölüm kadar hüzünlü, bir çiçek gibi esiriz toprağa. Adına yıldız denilen, mavinin bıraktığı taşları yağmalarız. Hayat mahzeninde bir ateş yakar, o yıldızlarla yaşarız. Ve biz yine sabahları bekleriz, Ecelden evvel gelmesini temenni ederiz. |