Tenha Göçmen
kanat seslerine büründüm
yolunu yitiren bir yolcuyum aynalarda ağır kuşatma altında lavanta kokulu aşklarım penceremden telli duvaklı gidiyor hep kuşlarım tenha göçmen solgun bir gülü özlemekten yorgun içimde çırpınan kuşları adressiz höyüklere gömdüm boşlukta kımıldıyor kanat sesleri güz ve yaprak yankı ve ses kanat sesleriyle çoğalmakta hazan paltosunu giysin ve gitsin bu aşk hep sükun tenha dudakların güz mevsiminin tütsü ayrılıklarında içimde çırpınan kuşları adressiz höyüklere gömdüm |