UYAN! UYAN!
Şimdi uzaklarda ıssız dağlar
Islık çalar ey koca çınar Toprağına vurulan çapalar Çentik çentik oldu memleketin hali oturup derdinle ağlasam Duyar mısın sesimi içinden esti mi yine rüzğarlar Saçlarına değdi mi ilkbahar Yabancı bütün sesler Ne çare eskiden gülümseyen yüzünden Kalkıp gitsin bitsin istiyorum gölgeler... Artık düşük kolum kanadım Güneş görmüyor indi perdeler Akşam çöktü gözlerine seçilmiyor Uzaklardaki köyler şehirler Karanlık her yer her köşe gün çekilince Bir değil iki değil çare değil yapayalnız ağlamak gülmek Daha çok varken ufuktaki doğacak güneşe! Dağların eteklerinden inen dereler gibi Gün gelir kabuk tutar gözlerinde yaşlar Çiçekli basmaya dönmüş bağlar bahçeler O nemli gözlerinin penceresinden çek perdeleri Unut şu bahçede itiş kakış oynayan şen çocuklar gibi.. sürüklenip durduk karakışın ardından Uyan artık uyan bahar geldi derin uykudan Boşa geçiyor ağlanıp sızlanmakla bak zaman Elin kolun bağlı dilin lâl bunca yıl susmaktan Has bahçenin baharında gülün lalenin rengi memlektin huyu suyu değişti............… Nurten Ak Aygen 05.04.2016 |