Çocuğun GüncesiŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Çocukların avuçlarında değil miydi sıra bekleyen günlerimiz...
En güçlü düşmek büyümekti kenar mahalle çöplüğünde cenin gibiyken cemreler Tükenmez ölülerin suskunluğuna özenirdi üç ayaklı iskemleler. Şöhret zurnacıları karşısında yanıp tutuşan tek gölgeydi sözcükler. İnsanlığın ayazında buz tutarken yürekler Bugünün çukuru, yarının uçurumuydu nakaratlı dizeler. Çıkardım savaşın içinden katledilmiş günlerin kadavrasını. toz ile söyleşti ayaklarım arşınlarken sokakları. Serdim altıma yaşamın en güzel dokuma kilimini ceplerime doldurdum ay çekirdeğince yıldızlı geceleri ayrı ayrı sözcüklerden eş anlamlı şarkılar çalkalandı dudaklarımda Buldum yeniden günlerimi süsleyen kahkaha çelenklerini hadi asın duvarlarınıza benim çepersiz gözlerimi... Ferda.ca |