kasırgaların öfkesini
alnından düşürdüğü hüznü
savurduğunu...
bilseydin...

Onulmaz yerlerde,
kumsalda gıcırdayan teknelerin
sesle ağladığını duysaydın
dağılırdı mazgallara iç süzüşlerin
kendinden kaçışını görürdün.

Bulutların gözyaşı düşürdüğü gün
sana toprak kokusu taşıyacak
göğsün üstünde nice sancılar
mavisine bulanan türkuaz düşlerle
gök gürültüsü alkışını yapacak
en bitti dediğin yerde...

Şimdi git...
düşer belki yanına meltem kokusu
izini temizleyerek arkandan,
unuttukça filizlenir özlem çiçeği
ellerimi sürerim avuçlarım bereketlenir.

Yeniden gelecek yolların
sinmişken kokun hazanda
zaman kırpıntıları kaldı yanımda hatıra
kıyılarıma çekilecek menevişli halin
epridikçe sevgindeki gerçekle düşeceksin
hep tanıdık yanlarıma...

Yalnızlığın bakışı değerse
en bildik yerlerimle avun şimdi
bende kalanlarla sarıl kendine
tangonun verdiği en asil haliyle
bırakma belimdeki elini..

Şimdi Rodrigo zamanı
ekim özlem biriktiriyor
bir yaprağın sarısında sabırsızlanan zaman
bir tutam gölge saklıyorum senden
unutmayayım diye yarınlara...