Mihmanım Burası Maktel
Gayyâ kuyusunda
Katmerleşince acılar Dayanması daha kolay oluyor Alışıyorsun her şeye Öyle olur olmaz şeylere Acımıyor yüreğin. Yalnızca Kirpiklerinin ucunda Kelimeler kifayetsiz kalıp Boğazın kuruduğunda İnce bir sızı Sol yanına yerleşiyor Nefes alış verişlerin sıklaşıyor Göğüs kafesin sıkışıyor en kötüsü ne biliyor musun Ona da alışıyorsun ve senin bir parçan oluyor Terk edemediğin mihman gibi... Sonra Sonra mı? Acıyı severken Ona da alışıyorsun Senin anlayacağın Zamanla Her şeye alışıyorsun! Gecenin üstünü örttüğünde sessizlik.. Bedenime bile Ağyar üç beş anın sen gidince anladım Gedam Kanlı bıçaklı olduğum Yarısı bana Yarısı sana ait Yüreğimin matemine Dokunma ne olur Sırası değil şimdi Yüreğimle hesaplaşıyorum Gayyâ kuyusunda Benim gibi Gecenin koynuna girip Bir başına kaldığında Anadan üryan Hesaplaş hesaplaşabilirsen Yüreğinle! Neleri bıraktım geride, Nelere geç kaldım diye? Unutma Gönül köşkünde Düşlerle bezenmiş Yaşadıkların Yaşattıkların Hepsi bir an’lık yaşamın armağanıydı!. Düşler sokağında... Şimdi kapat gözlerini Sol yanına yerleşmemişse sızım Derin bir nefes al Acımaz canın Benim gibi Aynı adrese gel! Denizi kokla Öksüz martılarla da biraz konuş Ve İçine çek toprağın kokusunu Biraz da kapı önünde ki melisaların. Giderken akılda kalmıyormuş özüne döndüğünde anlıyorsun Kimileri Aklındakilerle Kimileri de Yüreğindekiyle yaşıyor Şimdi Döndür yüreğinin yüzünü ki! Görebilesin Gayya kuyusundayım Burası maktel... |
Görememe halleri çok ... Dert de bu zaten şair.
Nefis dizelerdi...