Denizin Kederi
kaderimize oyunlar uydurmakla oyalandığımız günlerde
yeşil bir ırmağa koşuyorduk ceylan yarası dalların ömrü yeşeriyordu mutluluk gözyaşlarıyla gözlerinde kim kime sarıldı ne dedi neler söylendi bitmek bilmez rüyaların arkası sevinecek misin söyle dudaklarını büküp olmamış ayrılığımızı teselli ediyor güvercinler acıların dindiği ilk karanlığa doğru göğü dans edip çoğalıyor içimizde çiçekler ovaların sevinçlerden inerek buluştuğumuz yankının dudakları öpüyor yosunlu suları içtenliğim çocukluk rüyam birbirine sokulan evler evler bacalar ve sıcacık dumanları anımsatıyor sana yürürken güzelliğini beyaz ve nefes almayan martıların suskunluğu ateşi ateşe savurur yaşanmışlıkların yalanı bu yalnız kabullenmek kalır dolunca aşklar denizin kederine. |
İyi şiir.
Eyvallah kardeşim.