Eylülün Buğusu
eylülün buğusu sıra sıra
aşk akşamın en güzel saatinde ilerliyor kanatlarında kuşun söyleyebilsem söyleyebilsem dudakları büyüyecek bulutların umutsuzluğun korkusu saçlarında uzaklaşıyorum seni seven kederimden o güzel günün ortası güneş ve sakin bir uykunun sonrasında içiyle gülümseyen karanlık biliyormuş gibi anlamsızlaşıyor sular sulara karışınca ağlayan beyaz olgunlaşıyor maviliklerde sıcak günler hoyrat ve sabırsız gölgeler vedalaşıyor her duyuşun göğe yükseldiği ağlamaklı gümüş pencere dönüp duruyor perdelerin ruhunda. |
söyleyebilsem dudakları büyüyecek bulutların
umutsuzluğun korkusu saçlarında
uzaklaşıyorum seni seven kederimden
Burayı çook sevdim...