velayetolmuyordu olamazdı. ama oldu işte çıktı geldi sinemi şöyle bi yardı öyle böyle değil adamakıllı mecnun bi yâr’dı... geçti girdi baktı gördü çözdü zira kördüğümdü yaraları tek tek sardı kesti biçti "hiç be!” dedi hiç yere bu eski püskü hem küllü hem püsküllü üstelik uçları küflü at! tuttu çıkardı attı yalnızca bi tane kaldı. o babamdı. orda durdu sustu baktı alnı beyaz ekoseli kanındaki aşksa al’dı avuçlarının içi sal... çıktım bindim gezdim tozdum su üstünde nilüfer suyun aynasına düşen nar çiçeğinin sefası ah! anamdı. dedi ki hüzün efendiye gitme çalma uyandırma aş’ı gazetesi sütü mut’u ben’im o çocuğun evet senin doğurduğun işte o çocuk artık benim! hüzün efendi anladı sustu kaldı şaştı leş’ti gözlerindeki solgun fer azrailinkine eş’ti mırıldandı giderayak bu çocuk yolcuydu. n’oldu? ne yani şimdi altın han… evet. artık bu adamdı. JD |
nar çiçeğin kızı...
yarası derin, hala kanayan,
rüzgara tutunmaya çalışan,
nilüfer edalı,
kaleminden sızı damlayan has be has şair...
Jale'm.
pıhtılaşmaz mı yaralarımızdan hala akan şu kan?
sevgimle. hep.