Hastayım bu gün ;
sırımsızlam nefessizim aşksızım
ah sevgilim bir gelip görsen
ne kadar sensizim ne kadar da yalnızım.

gelsen şu kapı aralığında bana baksan
ama beni bugün sevmeyen şu gözlerini çıkarsan
baş ucumdaki komedinin üstüne bıraksan
yerine bir yıl önceki seven gözlerini koysan
bana o gözlerle baksan diyorum.

bana uzatığında artık titremeyen şu ellerini parmaklarını bir kenara bıraksan
o eski o saçlarıma anlıma sevdalı parmaklarınla dokunsan
sonra kalksan bir çay demlesen
bu bana düşman dilini çıkarıp bahçedeki köpeğin önüne atsan.

nerde unuttuğun o eski dilin?
arasan bulsan otursan yanıma
çayımızı yudumlarken ben gözlerini okurken
sen bana şiirler okusan
mesela biraz Ahmed Arif biraz Nazım’dan .

sonra kalksan atkımı getirsen boynuma sarsan
paltomuda omuzuma versen
tesbihimi şapkamı unutmasan
Canım kalk gidiyoruz şehre bir filim gelmiş desen
ben ölüysem dirilsem .

dönüşte bir kitapçiya uğrasak
nehir gibi olgun kurşun gibi ağır akan
Kalbi soldan yana atan bir roman alsan
dönsek evimize tutsan ellerimden
içinde bizi de anlatan bölümlerden okusan
bende huzura ermiş bir uyku uyusam .

uyandığımda edirneden tırabzondan Yozgat’tan
diyarbakır’a Van’a erzuruma bir yol uzansa
sen yürüsen ben yürüsem biz yürüsek elele
şu milliyetçilik denen beladan kurtulsak .

bu güzel yurdu bir baştan bir başa
börtüsü böceğiyle insaniyle bir bütün eşit sevsek

sen şu gaddar kalbini çıkarsan rüzgarlara savursan
beni ilk sevdiğin o asil yüreğinle yüreğime dokunsan
sen gözlerimden istediğini mesela Yılmaz’ı Ahmed’i ve diğerlerini
ben gözlerinde denizi seviyor seyrediyor olsam.