"Herkes kendi geçmişini, kalbiyle bildiği bir kitabın sayfaları gibi kapalı tutar ve dostları sadece onun başlığını okuyabilir."
Virginia Woolf

kendini önemsemeden
tutunduğun hiçliğe
vur bir tekme
unutma ki sen anesin ve
her şey sensin
kendine dön ki aşk büyüsün

kadına karışı şiddete hayır.

susku

düşüyorsun;
hayat denen bir dağın zirvesinden
hiçliğe tutunarak susuyorsun


susuyorsun ;
içinde tonlarca sözün ağzına
kilit vurarak
yığıyorsun içinin mahzenine

bir baba eli arar durur
düşürülmüş omuzun
biraz anne sıcaklığı ister
içinin üşümüşlüğü
yol çeker gözlerin
içinde hep kırlangıç göçü ve susuyorsun

içinde dürüp dönen her şeyiyle
üst üste döküldüğü yığınsalıkla
şehirlerin ve içindekilerin dahi
aleyhine işlendiği
sevgiden soyutlandırılmış
dizginsiz hazlarla hırpalanırken gövden susuyorsun

hayatta bağlanan tüm köprüler yıkılarak
yollar tıkınarak gözlerinde
her şey
ama her şey
yığılarak üst üstte
bir yığınsalığa dünüştüğünden haberdarken susuyorsun

susma;
susmak ölüm gibidir
karanlıkta beklemek gibidir
ışıksız yıldızsız aysız bir gecede olmak gibidir susmak

susma;
kır içinin kilidini
boşalt mahzenindeki birikintiyi
kendini önemse
içinin penceresine güneşi çağır
sen jin/kadınsın
sen jîyan /yaşamasın

sen olmasan aşk küçültür kendini

Can Fırat
25KasımİkiBinOnSkiz