Kar Ağacı
evin basamaklarından inip bahçeye vardı
çimenler değer değmez ayaklarına dağlar uzun ovalar beyaz ırmağa koşan çocuk şarkısı mutluluk taşın altında bekleyen uyku göreceğimiz yok bıktık unutmaktan başka pervane kalmadı bak ateşi silkeleyen yaprağa inat yeniden inanmak lazım geçti kış ayları yaz oldu sevindik bahçelerin ılık sesiyle çağırdım çıngıraklı orman güvercinlerini dilimi ısırıp mor dağlara kartal gücüyle savruldum rahatlık bahar ve aşk ve asmalar üzüme bürünmüş mezar gibi yeni umutlar sarıldı bize karışıp öpüşüyordu toprak gözüyle işte burası şiirlerimin doğduğu yer gece olunca korkularıma gülümsediğim sabah rüyası ufka kalkan kuşlarla yalanlar uçuruyorum öp beni beyaz öp kirpiklerin kar ağacı. |