Acısı, tatlısıyla geride bırakılan
Şiir bizim neyimiz, mâzideki izimiz?
Dünden beri dinlenir bestesi, güftesiyle
Şiir bizim neyimiz, hem sazımız, sözümüz?

Gece gündüz çalınır evlerde ve araçta
Vazgeçilmezimiz oldu her şartlarda süreçte
Bizimledir her zaman kederde ve kıvançta
Şiir bizim neyimiz, hem şarkımız, türkümüz?

Kulaklardaki küpe gerdandaki incimiz
Gönüldeki sevdâmız yürekte ki sancımız
Gelin ata binerken neşemiz, sevincimiz
Şiir bizim neyimiz, düğünümüz, toyumuz?

Daha da güzelleşsin kına yakın eline
Seğmenler sahip çıkın gelin giden geline
Nâmahrem el değmesin duvağının teline
Şiir bizim neyimiz, gelinimiz, kızımız?

O çetin kış günleri acıları dindiren
Havada uçan kuşu kanat çırpıp indiren
Dört mevsimin dördünde ruhları dinlendiren
Şiir bizim neyimiz, baharımız, yazımız?

Yeri geldiği zaman o öyle bir teber ki
Bazen uzaktan gelen öyle güzel haber ki
Dokunsan hemen inler öyle nâzik, kibar ki
Şiir bizim neyimiz, sitemimiz, nazımız?

Kekliklerin öttüğü kekik kokan dağımız
Bülbüllerin konduğu; var bahçemiz, bağımız
Bizleri biz eyleyen elimiz, ayağımız
Şiir bizim neyimiz, kulağımız, gözümüz?

Dertsiz gibi gözükse derdi vardır onunda
Onca çile yoğrulmuş gizlenmiş ses tonunda
Sormaya hiç gerek yok anladım ki sonunda
O bizin her şeyimiz, dünden beri özümüz...?

27/12/’15
Hanifi KARA