Õlüyorum dedim
Güldü mecnun kendi cesedinden fırlayıp
Asırlık yarasını göstererek
Bu yara varya bu yara
Ölçüsüz sevmelerin litrelerce vurgunu
Kaybolmamış bir yağmur kokusunun suda boğulması
Kimi yanarak öldügümü söylüyor kimi boğularak

Yerde yaprak tende çırpınış
Bak kaç zaman oldu bitmedi acıya tırmanış
Kırk kefen giydirmişler aşka öldüğümden beri

Burçlarına aldırma
Kuşbakışı baktınmı sen hiç, yakınlarda mezarıma
Az evvel getirdiler birini
Gözü kalmış
Aklı kalmış
Kalbi kalmış arkada
Ulamışlar toprağa

Ney’inden def’(i)ne özlemektir çalgıları
İlahi ezgi ’den kurulmuş
tapınak
Mevsimler bölmüş ibadeti
Son cenaze namazınmış
kendine kıy(l)dığın
Çekìlir ardını saklayan perde
İşte budur son sahne

O masal var ya o masal
Gökten düşen parçalar örter
Şuramdaki yarayı

$iar