DUVAR
bakmadan içime
anlar beni şu duvarlar yüz(k)ümdeki lal lisandan kaç hüzün peydahladığımı o kadar eskittim ki yüzümü şu taş duvarlarda dönüp baksalar dördüde beni kendi sanacak kendileri kadar hissiz kendileri kadar sessiz oysa kaç kadın kaç çocuk yuvarladım mahzenime onlar kadar pes dediğim yetim vakitlerde çarpıp çarpıp geri döndüm yü(ö)züme dehlizimdeki ağuyu hapsettiler içlerine gözlerim aleve dilim küfre döndüğü o melun gecelerde kaç hayal çizdim yüzlerine olmadi sil baştan dediğim kaç özlem kaç hasret yığdım oyuklarına kaç kez bağırdım sıfatlarına kaç kez yenildim sırtlarında kaç kez geldiler üstüme dörde bir dozaşırı yalnızlıklarda yüreğimden kalkan cenazeleri gömdügümde diplerine kaskatı kesildiler gözlerimdeki kırmızı çığlıklar (bed)dualarken ben onlarla sustum karşılıklı Şiar |
KUTLARIM Şaire