ÇAPAK
ÇAPAK
Beynim akşamlarken kalbimde sabahladım Götür diyordu götür Şuramda bir ses Acılar sağılırken gögsümden yere ayaklaniyordu gözyaşı muhbirliginde tecrit edilen amansız düşler! Gerçeğin çapagı sokuluyordu sol tarafıma Güneşin sarısından kan damlatırken , o kısa adamlar ağlak kadınların ısrarlı dokunuşlarında kara saplı mızraklar yarattım cümlelerden Kararmış bütün kadınların masumiyetine ithafen Yazılıyordu şiirler Altı çizilirken üstü örtülen şiirler Utanıp ,ar eden sıfatları Zihnimi ıslatan acıları İç kanama kadar solgun hayatın ölmeye niyet etmiş tarafına açılan davalar gibi Düşüyordu ellerimden adamlar kadınlar doğuruyordu Soğuk kasıklardan , Kalpleri tümcesiz İmla hatalı Ölmeye meyletmiş kadınlar Çekilesi dertlerin en koyu gölgesinde sancılar nufuz ederken ruha Kopuyordu göbek bağından yaşar sanılan o hiç doğmayanlar.. Zaman En arabesk nağmelerden keder devşiriyordu Hık deyip Cehennemin burnundan düşüyordum Götür diyordu götür Şuramda bir ses Son yudumunda değişmiyordu hayatın tadı Şiar |