bir kardelen yüreği gibi
bir kentin kaldırımlarını adımladım.
kaldırımları da bedenim gibi soğuk, üşümüş ve yalnızlığa terk edilmişti. ürkekti adımlarım, soğuktu ellerim, ve yüzüm, dalından düşen bir söğüt yaprağı gibi, sararmış ve kurumuştu. parmak uçlarım, bir şiirin mısralarında, özlemi mırıldanır gibi, kanayan yüreğimin sesini susturuyordu. dağılırken rüzgarda bulutlar, hüzün kaplamış benliğimi, aşka dökercesine, aklıma, kalbime, ve ruhuma seni soluyordu. bir kardelen yüreği gibi ölüme meydan okur gibi sevdim seni. ibrahim dalkılıç 12/12/2015 22:50 izmir |