Yıllar Geçiyor Sevemiyorum
Bir kekik ve nevres bir ümit
Yaşıyoruz solukla güzeller güzeli Alabildiğine boğuk ve kor ateşli Hissizlikten hisli olmaya yönelir Ölümden kopan her adem Bırak beni zeytin ağaçlarına Yuvasız ve endamsız kötülüklere Ben yalnız büyümekte çığır açmışım Öyledir yaralarımı öperek yaşarım Bin duada bir kalbin sorgusu Kimsesizlik içinde Öylece elif elif nüksetmiş Bakışsız bir masumiyet tablosu Göl pınarlarında meltem Yani şu güneş benim içimde doğsa Ve mevsimleri şaşırıp Nağaralar atsa üzerime Taşlı bir ovadan Nişanesiz geçen şahin gagası gibi Gökyüzünü karanlığı delip gitse Ümitlerim Ve demem o ki Yıllar geçiyor Sevemiyorum.... |