Sev dedim beni sevemedi,
Beni incitti,beni kahretti.
Çaktırmadan aralık bıraktı,
Gönül penceresini.
Her akşam gönül penceresinden,
Gizlice süzerdi beni.

Umutlandırdı beni birden,
Tamam bana tav oldu derken,
Hülyalı bir bakış beklerken,
Kızıl bir ateş çaktı gözlerinden.

Geçilmez oldu havasından,
Beni süzermiş çaktırmadan.
Kır dedim şu gurur çemberini,
Yoksa geçmek zormu geliyor,
O’ gurur kapısından.

Ona buna beni sorarmış,
Kırılan kalbi oyuncak sanmış.
Ne yazıkki çok kötü aldanmış,
Sevemedim diye için için yanarmış.

Nazlı nazlı yolda yürürdü,
Alır beni bir başka aleme götürürdü.
O’ nazlı nazlı yürüyüşler varya,
Bir değil bin ocak söndürürdü.

Ne olduğu belli olmayan bu aşk,
Gülmeyen yüzü bile güldürürdü.
Kaçar oldum ondan köşe bucak,
Söyler oldum bir yalnızlık türküsü.

Bir gün ölürsem eğer derdimden,
Dilerim bendeki hastalık,
Benden sanada geçer.
Artık umudumu kestim senden,
Dilerim ALLAH’ dan sende,
Nasibini alırsın bir gün,
Karşılıksız sevgiden.

(1): Bölüm sonu.

Harun Mutlu CIVANOĞLU
Gönen- BALIKESİR

(12): Aşkı arayıpta bulamayan şair.
(20): Bâhtı kara çilekeş şair.
(22): Mutluluğu arayıpta bulamayan şair.