Bir kenar mahallesinde,
Evlerimiz yakındı bir birine.
Karşıki camdan, keser dururdun,
Her akşam beni gizlice.

Yolumu gözlerdin dört göz ile,
Bir ateş düştü zavallı yüreğime.
Yoksa bu bir kara sevdaymıydı,
O’ ateşte varmı senin yüreğinde.
Zorla değil gönül rızasıyla,
Hayat arkadaşım olamadıktan sonra,
Sen beni sevsen ne olur,
Sevmesen ne olur.

Sen kenar mahallemizin,
Solmayan bataklık gülüydün.
Saf masum tertemiz biriydin.
Taht kurmuştun dararan gönlümde.
Kendimi sana adamıştım bir kere,
Bir ışık oldun kararan gönlüme.
Sevdim seni bir değil, bin kere,
Razıyım artık ben kaderime,
Zorla değil gönül rızasıyla,
Hayat arkadaşım olamadıktan sonra,
Sen beni sevsen ne olur,
Sevmesen ne olur.

Akşam olunca gizlice buluşurduk,
Seninle sahil boyunda.
Gökyüzünde yıldızları seyrederdik,
Beraberce bir gece boyunca.
Ay dolunay şeklindeydi,
Ya gökte parlıyan yıldızlar,
Aşka davetiye çıkarmış gibiydi,
Seç al dedim içlerinden birisini,
Bizim yıldızımız acaba hangisiydi.
Bizim yıldızımıza havale ettim seni,
Zorla değil gönül rızasıyla,
Hayat arkadaşım olamadıktan sonra,
Sen beni sevsen ne olur,
Sevmesen ne olur.

Harun Mutlu CIVANOĞLU
Gönen-BALIKESİR

(12): Aşkı arayıpta bulamıyan şair.
(23): Yalnızlığa mahkum edilen şair.
(24): Duyguları ile gönüllerde taht kuran şair.