Allah bana bir değil,
İki tane dünya, yaratıp vermiş.
Akşam ezanı ve sabah ezanı,
Arasıdır birisi.
Duygular alemidir ikincisi.

İşte bu iki alemde,
Gece tutar nefesini,
Yazar durur sabaha kadar,
Gecelerin adamı, karanlıkların şairi,
Duyulur sadece, kaleminin sesi.

Duygular aleminde hiç kimse,
Tanımaz nedense bir birlerini.
Kusura bakmayın ama bende,
Bu iki dünyada tanımam kimseyi.
Nasıl meyhanede herkes,
Kendi kayığında yüzdürürse kendini,
Duygular aleminde her şiir yazan,
Bir kral sanırmış kendisini.

Yaş yarım asırı geçmiş olsada,
Ben duygular aleminde,
Henüz emekleme çağındayım,
Önemli değil ne olursa olsun,
Benim için farketmez.
Ben yürürüm bu alemde,
Ağır ve kendinden emin adımlar ile.

Yalnız bir gün gelecek,
Duygular aleminin , kralı olacağım.
Bir yıldız gibi, kayarken pencerenizden,
Tüttüreceğim, tütmeyen ocağı.
Ben gönüllerde taht kuracağım,
Onun adıda duygular alemi krallığı.
(1): Bölüm sonu.

Harun Mutlu CIVANOĞLU
Gönen- BALIKESİR

(8): Duyguları ile yaşayan şair.
(24): Duyguları ile gönüllerde taht kuran şair.
(3): Gecelerin adamı, karanlıkların şairi.