Yıllarca bakıştık durduk,
Boşu boşuna birbirimize.
Kader ağını ördü sinsice bize.
Bütün engelleri yığdı önümüze,
Galiba hiç bir zaman,
Kavuşamıyacağız bir birimize.
Anladımki zümrüt gözlüm,
Sen benim kaderim değilsin.

Yıllarca yaşadım durdum,
Sana olan sevgimle.
Isıtmadı zavallı yüreğimi,
Sevgi denen o kelime bile.
Ya benim olacaksın, ya toprağın,
Darılacak belkide bize,
Kara toprak bile.
Anladımki zümrüt gözlüm,
Sen benim kaderim değilsin.

Hayat yolunda başımı koyamam,
Bir yastığa, senden başka biriyle.
Kapıldım bir sevda rüzgarının peşine,
Boğulacağım inan bir gün,
Senin sevda denizinde.
Sadece bizemi mezar olacak,
Yoksa bu sevda denizi söyle,
Anladımki zümrüt gözlüm,
Sen benim kaderim değilsin.

Ben her akşam şaha kalkarım,
Duygular aleminde kalemimle.
Şaşar durur boş sayfalara dökülen,
Sinemdeki duygular bile.
Gizli bir sevda yakar yüreğimi,
Gelir yoklar beni, her akşam sinsice.
Anladımki zümrüt gözlüm,
Sen benim kaderim değilsin.

Bir gün göçüp gideceğim,
Sana olan gizli sevdam ile birlikte.
Bu sevda duygular aleminde olsa bile,
Kavuşturamadı bizi duygular alemi,
Duygular alemi kralı olsam bile,
Anladımki zümrüt gözlüm,
Sen benim kaderim değilsin.
(1): Bölüm sonu.

Harun Mutlu CIVANOĞLU
Gönen-BALIKESİR


(12): Aşkı arayıpta bulamıyan şair.
(23): Yalnızlığa mahkum edilen şair.