tek nefisten yaratılmış
kadın ve erkek
önceliğin sana verilmiş olması
engel değil mütekamil fıtratıma
canından bir parçayım
senden ayrılmış bir başka sen
hor görüp kırma diyedir belki
eğri kaburga hadisesi
aslında çamur değil mi özümüz
yasak meyveyi tattığımızda başladı
seninle çetrefil öykümüz

çaresizliğine kalkan yaptığın ben
en büyük günahına sebep gösterilirken
neydi sence anlamı bakire bir bedene yerleştirilen oğulun
hurma ağacının gölgesinde
senden azade bir can getirdiysem yeryüzüne
kopmamışsa kıyamet
ve ayağımın altına serildiyse cennet
bir mucize değil de neydi sence bu
iffete şehadet eden
beşikteki oğulun kulluğu

görmesinler diye değil beni
görmeyeyim istediğin için gerçeği
yıllarca hapsettin
eksik olmamalıydı
öyle ya
sırtımda sopa karnımda sıpa
töre dedin namus dedin katlettin
kâh sattın mal gibi
kâh takas ettin
kilit üstüne kilit vurdun dudaklarıma
değer vermedin cinsiyetimden dolayı
ne bana
ne de beni doğurana

şehvet ve şefkat
aynı candan akan iki ırmak
ben şefkat emmişim anamdan sen şehvet
bu yüzden değil midir
bende gördüğün safi et
bu yüzden değil midir sendeki bu zafiyet

ayağıma dolandı eksik dediğin
tam tekmil eteğim
koştum peşinden yetişemedim
saçımdan uzundu aklım
görmezden geldin
bir zalimin tuzağında
ateşe verildi mücadele hevesim
yandı bedenim söndüremedim
o gün bugündür direniyorum
umudumdan vazgeçmedim

yıllardır omuzlarımda ağır bir yük gibi
‘’öğretilmiş çaresizlik’’
kışkırtılan kimliğinin sözde gücüyle
ezdin kimliğimi
sustum kaşığıma düşman dedin
konuştum doğduğuma pişman ettin
iki güvercin salıverdim
göğüs kafesimin içinden
biri gurur diğeri endişe
biri korku öbürü neşe
biri sen biri ben
ikisini de ziyan ettin

yağmura selam durmuşken böylesine dallarım
karalar giydiremem umutlarıma
göversin istiyorum
sevgi hamuruyla yoğurduğum çocuklarım
susturulmadan sesim
boğulmadan yaşama hevesim
haksızlık girdabında
kör bir bıçakla kesilmeden bedenim
çıkmadan son nefesim
haykırmak istiyorum dünyaya
n’olur kimliğimi ezmeyin
beni küçümsemeyin

her insan şeytanını içinde taşır
ve hayatı boyunca
en çok onunla savaşır
hem ateştir insan
şeytanını azdıran
hem de yangınına su
o halde nedendir insandaki
bu cehennem korkusu

‘’oku’’ diyen emre itaat etseydi insan
hak dilenmek zorunda kalmazdı
kadın diye aşağılanan onca can
değişmedikçe zihniyet
ne ilki vahşetin bilirim
ne de sonu olacak özgecan
sahip çıkmak istiyorum varlığıma
üzerime kapanan kapıları
sonuna kadar açmak
ve yıkmak duvarları
varlığından güç alarak

yalnızlığına paydaş
nefesine yoldaş olurum
huzurunla çoğalır kalpteki huzurum
istemem anılmasın sensiz adım
ben ki sana eş olarak yaratıldım
görevimiz birbirimizi tamamlamaksa
denge sağlamaksa dünyada
sevgi ve merhamet ışığı ile bir yol çizelim
adalet taşları döşeyelim o yola
yürüyelim adım adım
ama unutma
önce insanım sonra kadın

bir elmanın iki yarısı gibi değil
su ve toprak gibi düşün bizi
ateş ve rüzgâr
göz ve ışık
hatta
kilit ve anahtar
maksat paylaşmaksa hayatı
göğüs germekse her güçlüğe
ve omuzlamaksa bütün yükü
kadın erkek beraberce
hadi adım atalım
ben varım