Hick
siyahlı kadını sildim hayatımdan
cannetti şaştı bu işe dali tip tip baktı kafka kaçtı hiç sallamadım satriani’yle gitar çaldım bruce’la şarkı söyledim öfkeyle kükredi sokak üstüme yaratıklarını saldı koştum gogol’un paltosuna saklandım deli deli esen anılara eşlik etti bulutlar sel oldu aktı mişli zamanlar arsızca gülümseyip eteğini sıyırdı hayat göz kırptım çapkınca ıslığımı kondurdum dudağına hayat işte dedim tuttum mavi saçlarından kafaya diktim bi hoş oldu başım dönüyormuş dünyam inandım o döndü ben döndüm o durdu ben yine döndüm yoruldum son anda imdadıma yetişti deliliğim bu koca tımarhanede son çare yüksek dozda yaşamdan delirdim |