Bir Kaave Köşesinde
üstüme gelme Olric
zaten yorgunum içim solgun tarla çiçekleri dışım içimi delen gürültülü ruhlar bir kuş olsam diyorum bazen kanatlansam gagamı da alsam otomobillerin egzozuna yükselsem göğe fabrika bacalarına sıçsam bırak o gazeteyi Olric ellerine kan bulaşmış görmüyor musun nasıl da değişiyor havanın rengi sus Olric şu dünyada kimi ölmek kimi öldürmek için varmış kimiyse bu sayede yaşarmış bak erafına içiçe ama ne kadar uzağız birbirimize mezarımı kazsam diyorum bazen kendimi içine atsam uyusam uyusam uyusam okuma Olric biliyor musun şu medeniyetin orta yerine salıncak kursam diyorum bazen sonra da salına salına sus diyorum Olric hayat zaten soğuk şu yaşamak işi üşütüyor beni |