KARANLIKTA
Bir gündüzün son ışıklarında
Simsiyah bir kartal kaçırdı aydınlığı Karardı bir kartal kadar galaksiler Gezegenler boşluğun karanlığına dağıldı Esti bütün rüzgarlar karanlığın kollarında Yapraklar terk etti birer birer dalları Aslanlar kıpraşmadı hiç , kuzu oldu Terk edildi aynalar görünmez oldu Bütün mevsimler kaçıştı dört bir yana Yağmurlar yağmaz , sular akmaz oldu Karanlıkta bir kirpi savurdu oklarını etrafa Artık çiçekler de ortadan kayboldu Bu karanlıktı duyguları içine çeken Güzel olan ne varsa insana dair Yuttu bir çırpıda acımasız karanlık Herkesin kapısında bitebilir bir gün aniden |