1
Yorum
22
Beğeni
0,0
Puan
357
Okunma
Dudakları
emen kuru sessizlik
biriktirdiklerini
yağıyor geceye
Penceremde
buğulu kahkahalar
Boşlukta
yanık kokusu
Eski mezarları
yüklenmiş parmaklarım
kırık notalara
gömüyorlar kendilerini
İşte bu
en korkunç zaferi
olabilir
varoluşun
Şehri
gözlerinden
sürünerek terk eden ışık
çığlıklara
bırakıyor rengini
Ruhsuz çığlıklar
soğutuyorlar
her şeyi
Sense hâlâ
terk edilmiş düşüşlerin
başını okşuyorsun
Ve
Sen de
iyi biliyorsun
Bazen
Zaman ölüsüdür yaşamak
Cevap Yaz