Ellerini ellerimden sakladım
Ayın biriydi, güneş sonsuzdu
Kalbimi bu hayat için akladım
Saydığım yıldızlar onsuzdu
Bu rıhtımda çok durakladım

Melekler dolaşır bin bir telaşla
İçimi serseri bulutlar sarınca
Bir şey fısıldar kulağıma:
-Ümitsizliğin sonsuz durağında kalma
Sakın gecelerden yalnızlık alma

Sakladım gülüşleri dilenci bakışların ardına
Kimseden medet beklemeden
Dönerken pervane etrafında yana yana
Ateşiyle yüce bir dağ oluyor bu beden

Avcuma alıp sıkarken sözcükleri
Toprak gibi
Aydınlatıyor karanlık bir feneri
Tekrar yeşeriyor ömür yaprak gibi
Ellerin geliyor aklıma ak ve pak ellerin
İçimi okşuyor dokunuşu rüzgarın serin serin
Anlayamadım nasıl geçtiğini bu yılların
Her gece hayalimde ölü büyüttüğüm yarın
Bakıyor yüzüme film şeridi gibi derin derin

SÜLEYMAN YILDIRIM
24.08.2013 AKHİSAR