Bir gün değil bir an..

Saatti kapının kolunu ansızın kıran
Yolun en yokuş yerine yaz beni.
Bulut gözlerime baktı dağlardı haykıran
Hiç böyle çarpıp kurutmamıştı ayaz beni.
Sulara bağırdım bir çağıldayış irkilir mi
Toprağa sustum sevinç örtünürcesine
Hiç mutluluktan böyle şiddetli korkulur mu
Beni sus, beni ağla, yoluma oluk oluk dökül.
Bir daha bekle bir gün gib kıvrıl ve bükül.
Yıl değil ayılma zamanı ay değil tuhafta anla anı
Ne çabuk bir çiçek dala ağaca kütük olmuş
Koca dünya bir insana yazık küçük olmuş..
Deste deste hayal bir omuzda yük olmuş.

Gülen gözler kirpiklerle kovaladı
Sert rüzgarı müjdelerle ovaladı
Umufak oldu unutuldu adı
Gülen gözler mutlulukla ağladı.

Resmin içinde herkes var bizden ziyade
Çocuklar şimdi hasat zamanı
Yokluğunla varlığı her an tanı
Sevdiğim kadın, çocuklarım hayat en sade
Unutur muyum beni avuçlarıma toplayan kanı?

Küller ve güller uçtu da saçıla saçıla
Vur da zamanı durmasın ha bire kamçıla
Bahtımızda acı tatla birleşip açıla
Kırmızı "Güller" Bir serap gibi içile.
İşte o an biter şikayetler ve çile.

Şiirin bir sihri var ki
Beni nerede görse tanır.
Yazan ellerim bu duyguları tattıkça utanır
Ve her sabah dua ile uyanır
Ve o karanlık kalemle maviye boyanır.

Ne dediysem sokaklar gölge vermedi
Yalnızlığın hiç aydınlığı görülür mü
Gitmişliklerle yarına varılır mı
Git ve yeniden doğrul bittiğin anda beni
Çağır o çabuk geçen sahte anı.

Şimdi dokunduğum ne varsa yabancı
İçimde bir değişim anbe an sancı
Seni tanıdığım en gizli inci
Bir damlada deniz olmuş
Bir gamla da beniz olmuş.
Şimdi ve yarın ve sonraki günler de
Henüz eskidiğinden bihaber solmuş.
Bize eskiler yeni bir gün gibi
Ne kadar eskitsek de önümüz sürgün gibi
Biraz hüzünlü ve asicesine kırgın gibi.
İşte elimize maziden bir âti dolmuş.

An gibi saklımda
Nan gibi aklımda
En güzel iklimde
Can gibi Şiirsin
Beni bir SEN bilirsin.

Süleyman yıldırım manisa 2/11/2023