Ölü Mutlulukların Hışırtısı
bir bahar akşamının içindeyiz
ve sonra kol kola dans eden eski sevgilerimizi saklamak zor değil ovalarımız var kuşlar gördüklerini ele veriyor dudaklarımız sıcacık nehir bileğimizin hizasında yapraklar ölü mutlulukların hışırtısını duyup da o hafifliği anlamamak mümkün değil durgun göllere sular yuvarlanıyor ağaçlar kardeşim olsun ki ağlamadım ben bizi içimize alıp aşkı büyüttüm sen kırlangıçların kanadında saklanıyordun dualar fısıldayıp yıldızlara yalvaran iki his aynı yörüngede tutuşup sevgiye yol alıyordu kırıklarımızı toplayıp yalan yollara yalan yollara uzayan kuyularımıza tutunduk içi aşk ile yoğrulmuş mavi turuncu sımsıkı sardı sarmaladı kalbimizi. |
dudaklarımız sıcacık nehir" bu kısmı çok sevdim. uçup giden gerçekliklerden ânın donukluğu ve yakıcılığına götürdü. bunların dile gelmesi var bir de.
tebrikler.