Kuyu Kalbinin Dibi
hareket eden havanın ortasında
bulutlara dokunur çoğalır geri gelirdik taşların gülümsediği eski zamana gölgeler bıraktığında kuşlar ayak uçların kum sıkıntısı çeker çekinirdim ne çok sevgimiz vardı çayırların rüzgara öpüldüğü yokuş ve baharların zirvesinde tadı buruk yasak meyvelerimizin yapraklar gizleyebilirdi zamanı ayın uykusunu durgun sular ve dallarıyla eşlik eden mutlu ağaçlar dokundukça birbirine gülümsemiştik ıslıklı dağların yankısında korku kuyu kalbinin dibinde sıkılgan inanmasaydık maviliklere karşılamazdı bizi tatlı diliyle. |
Şiir yazmak için Şiirde Ş harfini öğreten öğretmenlerin ellerini öperim.
Şiirinizi beğendim...
.............................. Saygı ve Selamlar...