O Rivayet Benim
I /
Bir rivayete göre... aşıkların gizli günahını örten gece benim solcu değil aslında düşüncem sağ selamet lambadan sızan kör is de zehirli rüzgarlara verirken yanan sinemi cezveden taşan hatır benim eskidim... hep akşamın darı irdeledim ölümü vakit, yalnızlığa hevesle kurulu yarısını yuttuğum harfler büküyor boynumu perdesini sıyırdığım ruhuma mahpus gezegenler kondu ay güneşin kanını emerken güz benizli hikaye benim alıngan çirkin zamana üfledim kirli fikirlerimi çekip gitme meraklısı yüreği sabrın usturasıyla deştim aslına bakarsanız azılı bir katilim ansızın vuruyorum beyninden şiirle karanlığı zararına topladım avuçlarıma ganimet sayıp mevsimlerin rengini herkes kalabalıktı, bulamadım dengimi sesimi soluğumu kesti kara kış iki yakası iflahsız o mağrur, sapa kent benim... II / O Unutulmuş Benim Geldim... o beklenmeyen unutulmuş benim günahkar kapıların aralığında boylu boyuna uzanmış veremli ölüm azletsin beden emaneti peçeli tabipler cellat nüshası gönül yarası yüzyıllık intikamını aldı geldim... o mimli kayıtlara geçen fail yalnızlık benim dil sustu sürüldü dudaklardan söz Kur-an okuyor müezzinler gül kokularıyla baygın, uyanmıyor bülbül ak saçlı umut bu yolculuğa bensiz yürüme yolun kanayan uzak kalbine bensiz gitme geldim... o buğulanmış mülteci gözler benim eller iki yanda düş kırığı zaman eşiyor azimle en derin mezarı bir şeyler var tanımsız, anlamı deşilse suç saldırgan tarihin kıvılcımından tutuştu buzul kuşkunun toprağında teyemüm ediyor sabır o nefesinin araf’ında çürüyen sürgüne kovulmuş, katl-i vacip benim... |
bu şiirle ruhumuzu yıkayan ve okudukça okutturan yalnız sensin Elif.
bu sebeptendir ki
iyi ki varsın ŞİİR
kocamanından kutlarım