hani son bir umutla tutunurken ben
yorulurken gözlerim suskunluğunda
nasıl karışıyorsa kanıma zehrin ile
onca kurşun, nasıl dokunuyorsa yüreğime
ölüm bile kölem olmuşsa içimde
hatırla biraz şimdi, özündü sözün
beni son kez kalbinde gör gözüm..




asılan kalbimdi o gece duvarlarıma
son kez vurulmacasınaydı aşk
ilk düşen damla tuzaktı umutlarıma
en yorucu yolculuktu korkularımız
bir bilsen şimdi, bir bilseydin keşke
o kaypak sabahların ışıklarını
o güneşe yalvarışlarımı
bir görseydin nasıl yaktığını..




geçer derler hani, deşer de geçer
sürülüyordu kalbim bir kurşun yuvasına
hiç dokunmuş muydun açılan bir yaraya?
hiç vurulmuş muydun kör bir kurşunla?
yapayalnız ıslak mıydı gözlerin
sus derler ya hani, susturur mu benliğini
unutturur muydu insana tatlı sözlerini
intikam, aşk ve sen!
sırılsıklam sardı mı hiç göğsünü?
yavaş yavaş yer, bitirmez mi ömrünü?
sen hiç gördün mü kendi ölümünü?




şimdi destan gibi bir öfke
bana izlerin, bana hançer, bana ateş
unutulmaz bir gece şu karanlık
sayfa sayfa nefret o son cümlemiz
mahşeri görüyorum şimdiden
melekler dokunuyor ellerime
son kez vurulup giderim gerekirse
avucumda kalan bu sonuncu mermi
sen yorulma ben bırakırım kalbime..


Son Kurşun - Mawish Şiirleri - Mert Zafer Cansever