İki Ray Şarkı
hiçbiri yaşayacak kadar çok olmadı
tahta sandalye esneyen adam ve rahatlık perdeler oynadı pencereleri açık rüya hayalin karnında gülümsemekti aniden biz yaşlandığımızı gördük öldüğümüzü ve bulut olduğumuzu bir sabah çocuklar çimenlere basıp yürüdü tavuklar at arabaları ve kavuşanlar eli kalbinde ağlaşanlar gördük yaralı sezinledik o zaman çiçeğin acısını güle oynaya mıydı bilmiyorum sarılmak geliyordu içimden dalından düşen yaprağa kardeş kaybolup gitmek istediğimde limanlar yeşerir yosun kokardı balıkların göğe bakıp hayal ettiği o sonsuzluk sonrasında deniz iki ray şarkı bükülüp uzaklaşıyordu tren evlerin camında ilgi aydınlığı delen uçurtmalar şımarıyordu nefes alıp veriyorduk suda ışıklar çırpınırken. |