ZOR BU UYANIŞLAR
güneş uyanmıştı
biz yine şarkılar gibi buram buram leş kokuyorduk bütün ölü günler penceremizde uyanmıştı güneş saçıyordu bakışlarımız dağlara uzanıyordu kaçışlarımız patikalar çiziyorduk yamaçlarımıza pembe gülüşler uyanıp damağımızdan seni andık biz yine utandık dudağımız yine aç kaldı etrafımız körpe gülistan neşesi zifiri bulutlar uzatıyordu gölgemizi biz bize aç topraklardan özlemcil kim bilir hey dost kim bilir ağzımızın kan kusmadığı da olur duvarların soğuk esmediği de biz yine açan kardelen çiçeği zirvelerde başı dik yüreği donuk tek başına gezen aç kurt çiçeği... 17/11/2003 DENİZLİ |