Fiyasko Bulutu
harf atıyordum çekmek için göğe
fiyasko bulutu fiyasko kaçınca rengarenk umutlar içime karga bulutu gökyüzü unutulmuş olsanız bile ne güzelsiniz anılarımın donuk yüzünü oyalayan bir rüya çıkmazının kıyısına düşen parmaklarınızı şekilden şekile giren ağaç sanarak esintilerle sevmek ne güzel bu var olmamış hayatın tesellisi yok olmanın neşeli faslı ama inanıyorsunuz sevginiz bitene kadar yıkılıp giderken bile sevilmek sevilmek birden bire buzlar ısınır yere güneşler soğur kim bilir kime dokununca bu beden iki el arasına dolan yalan boşluğa inanıyorum bize hatırlatıyor bizi yalnızlık kar kokusunun ucunda dönmek var ya ey sakin söz ve dolmamış çukur ve güle mutluluk taslayan bu günün sonunu size vermek istiyorum kelebekler sallıyor rengarenk kanatlarını ölüme. |