"gölge, gölde, öl de" by nevhan varol
bekle dedim gölgeye
hatta tut elimden ben biraz dalacağım diplere suyun içinde ve hatta dibinde ışık yok yaşayamazsın belki de bekle ama dedim gölgeye düşüyorum hatta üşüyorum çıkınca sarılır mutlaka diye düştüm düştüm daldım derinlere sonra vurgun, sonra yorgun nefes nefese bir kulaç bir kulaç daha yüzeye sandım elimden tutacak gölge sonra göl de, sonra öl de çıktığımda, çıktığımda çamurlu sahile (ayak çamur, her yer çamur çünkü kum yoktur gölün sahilinde) ayak izleri karışmıştı karanlığa korkmuştu bensiz beklemeye gölge şimdi güneş tam tepede ve çıplak yürümekte yürek gizleneceği karaltı olmadan gölge, gölde, öl de |
Kalemin susmasın
......................Saygılar