ŞAİR ANLATMAZ, YAZAR



konuşursam eğer, kelimeler anlamını
gökyüzü yağmuru ve karanlık gizemini yitirecekti
kilitli bedenimde susturmak yüreğimi, oldukça zor
ve oldukça soğuk bir yıla işaretti
her ne zaman anlatmak istesem de gerçeği
bir yalan uydurup, sözleri tersine,
gözleri ise gökyüzüne çiviliyordum
bir o kadar da yorgundum sessizliğimde
her ne kadar uzaktan bir bahara benzetilsem de
tatlı gülüşümün altında yatan keskin bir bakıştı
oysa durdurmaya çalıştığım sert bir rüzgardı içimdeki
ki, her yaşamın bir ömrü olduğu gibi, bunun da bir ömrü vardı
kaç sene bedel biçildi bu aşka o da bilinmez, cahildim
her şeye rağmen, yarına bugüne aldırış etmeden dokunduğum kalbin
ve içimden çıkaramadığım tutkun. yokluğun ve kokun
hepsi bir anda üzerimde, içimde, gözlerimde, özlemimde
en zoru da saklayabildiğim sözlerimdi sana sustuğum
varlık içinde yokluğun ve ertesi yokluğunda varlığını bulmak
ve seni her ne olursa olsun hiç kimseye anlatamamak
sessiz kalmak, kendi kurduğum bir dünya içinde seni yaşamak
belki de en çok yüreğimi sızlatan tatlı bir histi içimdeki
mecburdum dilimin altında durmaya, çok şey gidecekti çok!
yazılan şiirler, kurulan cümleler, hece hece terk edecekti limanını
bozulacaktı belkide tılsımı, yitirecekti gizemini
şair anlatmaz yazar düşüncesiyle bir kalemde sakladım seni
sonra kalem kalem dokunmuştum suretinden kalbine kadar
bir iki sayfa derken, sayfa sayfa ömrüme dolmuşsun meğer
yılların geçkinliği ve gözlerimin süzülen mevsimleriyle ben
kar kış demeden atlatıp sakladığım günlerimi, sadece bir aşk uğruna
ölüm bile olsa, yoluna baş koyduğum bu sevdanın adıyla
nice güneşler söndürdüm şu ellerin gözlerinde
yakışıyordu belkide konuşamamak, sen olunca susmak bile güzel
konuşamamak bile çok şey anlatıyor ama, her şey anlayandan öte işte
gerisinde kalan tam bir muamma zaten, öncesi bir harabe
farklı farklı desenlerin arasından seçip çizdiğim, ya da
dalga dalga denizlere adını yazmak gibi bir şey işte
bir okyanusa adını vermek gibi bir şey bu suskunluk.
elbet haykıracaktım kalbini, ama senden değil, kendimden korktum
saçma sapan duasız selamsız kelamsız yaşayan insanlardan
koskoca bir ocağı bir mum gibi, tek nefeste söndüren vicdansızlardan
korktum, korkmalıydım da zaten, içimde bırakmlıydım öylece
soluya soluya saklamalıydım seni ciğerlerimde
bırak boş ver, bir avuç umutta biraz özlem sansınlar
bırak hepsi olmadığım bir şehirde yansınlar
hepsi yatmadığım bir şehirde uyansınlar
yerimize bir dünya bulup ellere sarsınlar, ki
ben dünyamı bir damla suyla kurmuşum, içtikçe seni anıyorum
bırak boş ver be gözüm, sayfa sayfa yazlıyorsun
nasıl olsa dağ gibi sana yarılıyorum
susuyorum ama çok şey anlatıyorum
konuşmuyorum, sızımda değil, içimde saklıyorum
kendimi değil seni anlatıyorum, anlayandan öte elbet
şair anlatmaz, yazar şimdiki zamanı, sabret
beden beden insanlar içinde, bir tek seni yazıyorum..


…Mawish…

ŞAİR ANLATMAZ YAZAR – Mawish Şiirleri