Sohbete meze olmuş aynalara zül hâlin Eklemler havlu atmış, tutmuyor artık ayar... Toprağın sinesine yakındır irtihalin Gün akşam, güneş batmış; yol karanlık ihtiyar!
Hayat kimine vahâ; meltemi tatlı, serin Kimine dar dehlizdir; zifirî, hem pek derin Utanma, anlat bana, neyse derdin, kederin! Yüklü yürek, yan yatmış; omzuma yık ihtiyar!
Hazan, hassas konakta açınca onmaz gedik Hüzün, ne isbat bekler, ne gözden nemli tasdik. Tümsek "aşılmaz eşik", kalan yolun hayli dik Kader kaşını çatmış; kolaysa çık ihtiyar... Gün akşam, güneş batmış; yol karanlık ihtiyar!
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
GAMLI KONAK şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
GAMLI KONAK şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Gün akşam, güneş batmış; yol karanlık ihtiyar! ... Ne çok kişi şahit oluyor bu sahneye, gün akşam oluyor nefes veriyor sanki güneşin batımıyla ve insan hiç öğüt almıyor bu durumdan.
Her gün ölüyoruz ihtiyar hergün yeniden doğuyoruz Sen aynadaki yarınlarım Sen bir gün içinde bensin ihtiyar...
Yüreginize saglık hocam saygılarımla