çağla grisi bir korkuluğa veriyorum misketlerimi
çocukluğumdan vazgeçiyorum
...yarım asırlık bir ceket karşılığında
fanilamı çıkarıyorum
...hortlak sanıyorlar
taşa tutuyor kadınlar omzumdaki el aynasını
gül dökünce eteklerindeki yalnızlığa
ermiş anıp ip bağlıyorlar/alıp başımı gidiyorum
ardımda güne bakan umutlar bırakarak

lastiğimi ay ışığında çeviriyorum
...kağıt helva yiyerek
annemin saçlarına kuruyorum salıncağımı
bir serçe su içmeye iniyor avuçlarıma
-kanatlarına gömüyorum yüzümü-
dudaklarıma çam kokusu siniyor
bildiğim tek bir şarkı var onu söylüyorum
çerçi geldi sanıyor sesimi duyan her çocuk
kış ortasında parka koşuyor çırılçıplak

annemin fistanıyla siliyorum burnumun ıslaklığını
ırmaklar hep aynı oyuktan geçiyor
-gökyüzüne ıslık çalarak-
kendime gülüyorum/ağzımdan altın paralar dökülüyor
harcamaya kıyamıyorum
...bayram gelsin istiyorum arefeden önce
gökkuşağının ellerine kına süreceğim

gölgemi sobeliyorum
-saklandığım ağaç kovuğunda-
üçe kadar sayıp kendimi ele veriyorum
ağzımdaki deniz çakıltaşlarına yüklüyor maviliğini
gözlerimin ışıltısına sevdalanıyorum coşkun bir ırmak gibi
yatağında kıvranarak

kimse bilmiyor sırtında keşfe çıktığım bayırı
diken tarlası sanıyorlar miyop gözleriyle uzaktaki şafağı
okkalı bir küfür savuruyorum yaşama rüya diyenlere
lastiğimi yakıp gidiyorum
mart 2002
mersin
(Aralık Edebiyat Dergisi)
(ŞİİRİN şiir-poetika)