düşgen
I
bir ırmaktın kadınım/coşkun ve serin ben seni denize döküldüğün yerden sevdim kırlangıç mevsimi gibi dökerek yükünü ah!..aşktan titrerdi ruhum konuşurken kutsal kitaplardan kovulmuş sözlerle uyumak ne büyük bir günahtı kollarında boyu kadar uzarken göğüs uçların çarpardı nefesin ışıktan bir kırbaçla düş olurdum gül armalı belini örterken gün II arzunun örtük yarısıydın sen dudaklarım şarap sokul tenime çiyli kanatlarıyla gülümseyen kelebek ol derdin gecenin gizine bürünürken aşk, dirseğini yalayan ateştir kadınım kuşlar öter ağız dolusu sevinçleriyle düz ve telaşsızsa seviye giden yol ah!..kadınım dön/üşüyor kafeste kelebeklerim |