yaktı yaram yüzünü tuzlu yaş gözden düşen
buz kesen ayrılıkda nurdu kapan şifâyı
vuslatmış çekip giden sineymiş gözden düşen
rûh koyverdi panzehir, yâr’dı kapan şifâyı
.
kurşun eyle cânımı âşka doğru sık gitsin,
eşiğin aşındırsın, gönlüne sık sık gitsin
dönüp duran bir mecnun, müzmin bir âşık gitsin
indinde yükseliyor, kaybeden irtifâyı
.
içime doğdu güneş hazzından bir nefesmiş
sam olup köşe bucak, yel olup eşref esmiş
boynuna borç edinip, boynumu hedef asmış
haysiyet gözleyene, giyinir indifâyı
.
meleklerim düzülüp dizlerine yatışsa,
ve yüreklerindeki endişeler yatışsa
sızılar filiz verip, toprağında yetişse
mahreminin şâhı et, nasipse intifâyı
.
hızından tâviz vermez şehvete akar ışık
idrâki akıl komaz iş oldukca karışık
derin darbe kaderim lâkin zülfikâr âşık,
mesulü dağlarda yok, yüklenmişse ifâyı
.
yoksulun aç faslını sıkan bir kemermiyim
yoksa alınlarda mıh, çakık muhkem ermiyim,
ecel pazarlarında serilmiş makbermiyim...
hurafeye razıyım, aç manidar sayfayı




.