güvercinler geldi mi pencerene.?

..

sanırım güzün sahipsiz bıraktığı dallara döndük
sahi hiçbir yağmurla dertleşmeden öldük birdenbire
enkaz doluydu kükürtlü yolculukların rutubetli valizleri
senden geçen bir otobüsün tek kişilik yalnızlığı oldum

beter oluyor ya pencerede buğulaşan uzak tasvirler
içinde ki radyoda dramatik kırık ayrılıklar şarkısı
ve
gözlerine doluyor o çok sevdiğin denizin ıslak tuzları

göçemiyorum biliyor musun.?

kanatlarımda romatizmal üşümeler
hep aynı istikamete uçamamak şiirleri yazıyorum

sorma
imla hatalı günlerim
her sabaha günaydınlar söylüyorum düşük cümleli
yatağın sürgün kabilesinden kalkıyorum kavimi olmayan güne

betonarme sokaklar arasında arandığım güller yok artık
zemheriye yaslanmış güzün dudaklarından dökülüyor gözlerin

ve
karartma başlatılan göğün karanlığına iltica edeli
sadece saçlarına kuşlar serpiştirdiğim düşler var cebimde

olursa, yani bir kitabın arasında uyursa yanağının sol alı
rüyanın özetinde yaz beni annemin mutluluk günlüklerine
çok oldu dizlerine dökülmüş, olmayan yapraklarda yatmayalı
sen bir tohum ek olmasa gökyüzüne, ben kökünde koklarım seni

"kocaman darbelerde yakıp, yıkarak seni seviyorumlar söylemedim sana
sadece küçük devrimler astım kirpik ucundaki ölmemiş çocukların ülkesine"


sustuğum bütün zaman aşkına çığlıklar bekletiyorum dilimde
kelimeler trenler olup geçiyor rayları olmayan bu kentten
ve ayaklarını toplayarak oturduğun şehrine gidiyor bak

sen sus
erken inen sarı sıcağın Cudi’ye sarıldığı zamanda
metropol kalabalığın insansız sevdalarını bekle köy yollarında

bilmelisin ki zulada senden öncesine dair hiçbir düş yok
ah diyerek başlayan kusurlu bir alıntıyım senin göğsünden
her soluğuna bir kelebek ömrüyle sığınmışım o kadar
hazırlandığım kestane masalı mevsiminin kar sularıyla
avucunun kurak ırmaklarına ulaşmayı ne çok isterdim

şimdi kilometre taşlarının balkonundan bakıyorum sana
seferi aşkların yırtılmış duyguları var yol üstü motellerde
dağların eşkıyaları demlemiş akşam üstünü suyun alevinde
derviş hularıyla seyyah sevdalar geziniyor tufan bir vakitte

herşey gündelik sancıların tek celsede biten dertleridir keje
bırak üzerine serilsin mavi uçurtmaların gölge, gölge umutları
sana paltomun içinde sakladığım kendimi gönderiyorum bu şiirle
içimdeki çocuğun resimleridir şuan acımtırak hayal ettiklerin
bırak ferman bir aşk olsun sana olan tarifsizliğim, öyle öleyim..!

..

sanki ayrılık Nuh’un tufanına bir başkaldırıydı
öylesine yok etti biz adlı tek canlı türünü