Aşk Şiirleri Zamanını Kaybetti ŞairHep söyler derviş, Bir çocuğun fırlattığı Taşın havadaki özgül ağırlığı Kadardır aşk Şimdi burayı terketti Sesleri de yanına alarak Şehrin doğusuna gitti Kendini çoğaltmaya Toplu yaşamların yalnız ölümlerin zamanı Yürekten geçip söylenememiş sözler İç seslerime saklanmış bir ah! Ömrümü bölüyor dörde Her birisi ayrı, zamansız ölüme mahkum Alışıyor mu insan yaşadıklarına? Çığlık çığlığa bağıran Trenin düdüğünden geriye kalan Ayrılık acısına bile Aşk şiirleri zamanını kaybetti şair Karşı kıyıya giderken Issızlık denizinin bitmeyen ırmağında Yıkılmış bir ağaç gibi duruyor siluetin Öyle bir uyumuşsun ki Uzun uzun yatıyor Kollar, bacaklar Ayaklar Uzun İmrendim Girip yüz yıllık uykuna Sarılmak istedim Aşk şimdi buradan çok uzakta |