Bu akşam her şey yabancı sürgünde ay
Yağmur ıslatıyor dövüyor kaldırımları
Şakaklarında Kırçıl saçları ıslanıyor göğün
Sinesinde dom dom kurşunları kök salıyor
Yıkanıp arınmak için bilesin


Her yağmur sonrasında hüzünlü satırlarında şiir satın alırım
Kirpiklerim kirpiklerine karışır akşam karanlığında
puslu dağların yırtmaçlı yücelerinde unutulmuş sabahları ararım
sessizliğin tortusu oturur köşe başında
Bir çocuk yalnızlığından an can çekişiyorlar
Mülteci çocuklar gibi kıyıya vuruyor
Gözbebeğinde milyonlarca yıldızlar beklemektense yorulan insanlar yürüsünler doğan günün üstüne
yaprağın kızardığı eylül akşamlarını assınlar aydınlığını gökyüzüne


Öylesine kudurdu öfkem öylesine bir noktaya getirdiğinde sakın vazgeçme hayattan
Saftık o gülen yüzlere kandık herşeyden evvel nerelerdeydin sen akıl
kaçışın bir zaman kendinden akıl alır gibi değil
Hüzünlü dizeler akıyor yağmurlarla ırmaklara
Çıplak ağaçlar mutlu giyimli zeytin ağaçlarını kıskanırdı eskiden çam kozalakları
Ama artık hepsi korkak hepsi ürkek suskunluğa büründü
Belki de korkarak başının zamansız kesileceğinden



İşte yine yağmur başladı yol yol oldu sevinçler
Ağaçlar bitkiler yıkanan toprak rüzgarın elleri boş kaldı ki avucumuzda
dünden silinmeyen alnında dizi dizi göçmen kuşlar
Çatılarda saçak altlarında ağaçlarda tüneklerinde kimbilir
nasıl nöbetteler
Bahçelerde incirler ağlıyor akasyalar çiçeksiz ellerime bırak azat et
Yağmur damlası kuşlarda konuşmasını bilmez utanır benim gibi
sana benziyor ağlayan dünyanın kaderi ..


Nurten Ak Aygen
29.09.2015