buğulu bir gecenin siyah örtüsü kaplamış ufukları
hüzünlü şarkıların notaları çınlıyor kulaklarımda
sevdamın güzel gözleri gitmiyor hayallerimden
billur sesinde kayboluyor satırlarım o bilmesede
umut dolu körpe yüreği pamuksu ellerini özlüyorum

bir sigara yakıyorum gece mavisi denizi dinlerken
hırçın rüzgar gözlerimden dökülen yaşları savuruyor
öyle büyük doluyorki nefesim haykırmak geliyor içimden
izmir sokakları susuyor serseri gönlüm sığmıyor kabına
üşüyen bir serçenin kanatlarında titriyor yaralı kalbim

kalemleri kırıp attım seni yazmasınlar artık birdaha
resmini indirdim duvardan gidişini hatırlatmasın diye
kadehler çare olmuyor yetmiyor anılar seni unutmama
karşıyaka suskun göztepe sessiz kordon yanlız kaldı
bu şehrin her köşesinde matem var çok soğuk bugün

paramparça olmuş ufuklara doğan gecenin mavi rengi
düşen her yağmur damlasında kayboluyor aşkın izleri
ben yürüdükçe karanlığa sarılıyor sen dolu hatıralar
derin bir sancı kaplıyor bağrımı sol yanım çok acıyor
tegatı kalmadı dizlerimin ama yine de sana geldim bak

uyya kalmışım seni beklerken sahildeki çınarın dibinde
şafak söküyor güneşin yakıcı yüzü parlıyor üzerimde
yanaklarımda kuruyan yaşlar acı vermıyor yokluğun kadar
yorgun ve bitap bi halde evsiz yurtsuzum sen olmadan
kanım donmuş damarlarımda ölüyorum bak sana kavuşmadan

Erkan ŞEREMET