IRAZ’IM!… -4-Göz pınarlarımı kurutan kadın! “Sen” kanadı gözlerim; Sana yağdım damla damla.. Belli belirsiz bir ışık süzülür karanlığıma, Yüzün belirir, sensizliğe açılan penceremde; Uzun uzun bakarım gözlerine.. Acı bir tebessüm yerleşir dudaklarıma; Bilirim; varlığım kucaklaşacak yokluğunla… Iraz’ım; Beni karanlığa mahkûm eden kadın! Sensizliğe uzanan gecelere sarılmam yetmezmiş gibi; Yokluğunu selamlayan sabahları kucaklıyorum.. Ne bitmez bir çile bendeki; Çırpındıkça daha da batıyorum.. Anlamını yitirdi her şey, Karıştırıyor oldum ayları, yılları.. Ayırt edemiyorum artık; Mevsim bahar mı, hazan mı? Öyle uzun zaman oldu ki sen gideli; Yitirdim zaman-mekân kavramını… Iraz’ım; Beni acıyla kardeş kılan kadın! Ömrüme düşürdüğün hüzünden sonra, Gülmedi yüzüm bir daha.. Günyüzü görmedim, hayat denilen bu zindanda; Tek dostum yalnızlık, Senden bana kalan tek hatıra; Bir avareyim senden sonra… Iraz’ım; Kan kusturup; şerbet diye içtiren kadın! Kim ayakta kalabilir ki; Böyle bir gidişin ardından? Bir “ayrılık” şarkısı istedin hayattan, O çalıyor biz dinliyoruz; Birbirine uzak; iki ayrı diyardan.. Sana seslensem, Aman dilesem ne fark edecek? Sen çoktan vazgeçtin bu sevdadan… Iraz’ım; Ben dururken, ellere yâr olan kadın! Dönüşü yok bu gidişin, Sen ve Ben; mazide kaldık.. Tozlu raflar arasına sıkışıp kalan; Bir acı hatıraydık.. Ne var ki; Sen başka kollarda hayat bulurken, Ben ölümle kucaklaştım.. Bu öyle bir ölüm ki; Nefes alırken, topraksız bir mezardayım.. Payıma düşen rolü oynayıp; Toprağa kavuşacağım günü bekliyorum… Iraz’ım; İçimden söküp atamadığım kadın! Biraz yaklaş, Daha yakından bak eserine.. Bir ilke imza attın sen, Övün, gururlan meziyetinle! Öldürmeden mezara sokmak; Nasip olmaz herkese… Iraz’ım; Beni ölmeden mezara sokan kadın! byHaktan |
5 puan gönderiyorum, Güzel şiir.
Çok Beğendim.
Gönülden Kutlarım.
....................... Saygı ve selamlar...